Subscribe Us


 

मन परल मनै || Man paral manai

 

मन परल मनै || Man paral manai


एक दिन के बाट हो । जब मै आपन गाउँसे बराट डोसर गाउँ मे गाइनु । उ गाउँ मोर पहिल बार रहे, उहाँक कौनो मनैन नै जानू । सबजे आपन आपन मनैन संगे भुलाइ गैनै, मै अक्क न बक्क कवाइल एकठो ढुङ्गा मे बैठके मोबाइल चलाके बैठल रहु । अचानक एकठो आवाज आइल बरतियन सब खाना खाइ आउ । टब मै फे गैनु खाना खैना टेबुलमे बैठनु अो कोइ पानी देहटहिट कोइ गिलास कोइ भाट टे कोइ सिकार,दाल ,टिना, अचार । सब जे आपन आपन कामेम रहिट । मै खाना खाके हाट ढोइ नल्का मे गैनु उहाँ अत्ना सुघार लवन्दी नल्का चलाइटहीन मोर टे उहिन देखटिकिल पहिल नजरमे मोर मन प्यार करबैठल । मै हाँट ढुइती कनु हाइ हजुर के नाउ का परल न ? टब उ मुस्कुरैटि बिन बोल्ले नल्का छोरके भाग्गैलीन ओ हेल्लो आपन नाउ टे बाताउ कहे लग्नु उ बिना जवाफ के गैगिलिन टब मै फे उहाँ से भोजहा घरे ओर गैनु । 





अगंनामे बाजा बोल्टहे मोर संघारिन बलाके कनै अरे विशाल एक गाना मे डान्स ते देखाउ यार । तब मै कनु मै अकेली नै नाचम एक जे टे आउ मोर संग, टब संघरियन कनै सुरु टे करो अब्बा पठाब । एहोर से मै डान्स सुरु करे लग्नु तब उहोर से फे पठैनै । उ टे नल्का वालि रहिन । दुनु जे खोब नच्ली उ फे कम नै मै फे कम नै खोब हरबड्डा  हुइल । हुकार नाउँ पुछनु टे नै बतैलै जब हुतिङ्ग हुइल तब हुकार नाउँ जन्नु । डान्स कर्के सेक्के फेन उहिन कनु देख्लो टुँ नाउँ नै बटैलो लेकिन सक्कु जे बटादेनै ना । टब उ मुस्कुरैटि कनै जन्लो आब टे ? मै कनु हाँ जन्नु ।




हामर बाट कर्ना डग्गर खुलल । मै हुकिन कनु हामर गाउँ फे आइहो ना  उ कलि ठिक बा डाइ बाबा से पुछम टे कहम । मै कनु जैसिक फे आइ परि । ओत्रै कति उ उहाँ से गै गैली ...अब पाला आइल संघरियन के । सबजे महि खेल्वार करे लग्नै वाउ विशाल टु टे बरा फास्ट निकर्लो यार, बरे झट्टे बठिन्या पटा डर्लो । आब हमार संग कहाँ रबो ना विशाल ? मै कनु अइसिन बाट नै हो यार उ फे टे मन पराइ परल न । ओत्रै कटि पाछे से आवाज आइल विशाल यहाँ आउ टे । मै खुसी से पागल होगैनु मै हटार हटार हुकार ठन गैनु । मै कनु का कलो उ कनै मोर टे उ गाउँ मे कोइ फे नै हो जे । मै कनु संघरिया बना के कथो, कि कोइ नाइ हो ।  मै बटुँ जे कहिके हुकार हौसला बह्रैनु ओ उ मोर गाउँ अइना तयार हुइनै । अत्रैमे मै कनु आपन नम्बर डेउ न उ आपन नम्बर डेनै मै मिस्कल कर्नु मै कनु इ मोर नम्बर हो फोन कर्हो ना । टब कनै ठिक बा सांझ पर्गिलरहे आब हाम्रे आइना टयारी करेलग्लि । डैजाहा सामान  टेक्टर मे लोड कर्ली ओ उहासे बिदाई लैके आगैलि । 





हाम्रे आघे आघे ओ डुल्हिक टेक्टर पाछे पाछे हम्रे । करिब  १० बजे घरे पुग्ली । मोर डिलो डिमाग हुकहिन किल खोजे । मै फोन कर्नु कहाँ बटो ? उ कनै मै घरे बटु । महिन टे कैसिन कैसिन लगल मै कनु काजे नै आइलो आइम कहिके मनैन ठग्ना, उ कलि मजाक कर्टु टुहाँर पाछे टे बटु मै टुहिन डेखतु । मै कनु आउ न टे मोरठन मै टुहिन नैडेख्ठु । उ कनै आइटु हो । कुछ बेर मे आइलै । उ ओ मै भोजहा घर से ठोरचे डुर जाके मस्टसे गफ गाफ कर्ली । उ राट बिट्लक पत्तै नै चलल् । डोसर बिहानके पठ्लाह्रिन के बिडाइ हुइटहे । उ महिन आँसेले रसाइल मलिल अँखीसे हेर्टि बाइ बाइ विशाल हाँठके इसारा कर्टि फोन मे बाट कर्बी ना कटि बिडा हुइलिन । ओ मै फे एहोर से हाँठ हिलैटि बाइ बाइ कनु ।





असिके उ महिन से डुर डुर हुइली । पाछे हमार फोन मे बाट हुइना करे, कबु मै करु कबु उ करिन । अस्टके  साल दुई साल बिट्लक पत्तै नै चलल् । एक रोज उ कलि विशाल महिन भेट करो न । मै कनु कहाँ भेंट करि ? उ कनै धनगढी फनपार्क मे, मै कनु ठिक बा फनपार्क घुम्नास लागल का ? उ कलि हजुर । मै हटार हटार टयारी हुइनु ओ फनपार्क पुग्के फोन लगैनु फोन सुइचप रहे । मै निरास हुइनु सोचे लग्नु कि महिन अत्रा धोखा डेनै । मोबाइल टक सुइचप मै बार बार फोन लगैना प्र्यास कर्नु टर उदिन नै आइली । साँझ फे हुइलागल मै कनु आब नै आइही का । मै उहाँ से घरे आगैनु  राट भर फोन कर्नु मोबाइल बन्द के बन्द । एक डिन, डुइ डिन हप्टा बिटल । टब मै सोच्नु नै आब हुकार गाउँ जाइपरल काहुइल बटिन । अपन मोबाईल बिगर्ले से फे औरेक मोबाईल से त फोन आइना हो । का होगैलीन कहिके मै हुकार गाउँ गैनु टे डगरेम हुकार संघरिया हे भेटैनु । हम्रे हाइ हेल्लो कर्ली टब मै पुछनु उ कहाँ गैल बटिन ? फोन फे बन्ड बटिन ओ फोन फे नै कर्ली का हुइल बटिन बटाउ ना । हुकर अँख तुरुन्ते रसा गैलिन कैसिक कहु विशाल टुँ सुने नै सेक्बो उ टुहिन हड्से ज्यादा माया करिन जब फेन बाट करिन टे टुहार बाट किल करिन औरे नै करिन । 





का कनाहो साइट इहे कारन हुइ हुकार बाबा जबर जस्टि भोज करडेलिन । जौन दिन टुहिन भेंट करब कलिन उहे रोज हम्रे संगे टुहिन भेंटे करे आइकलाग रहि । टयार होके मै हुकार घर गैनु टब  हुकार बाबा मोबाईल सिम सब टुर डेलिन । आज से किहुसे बाट करल डेखम टे जनले बटु टोर काहुइट । कहिके  आनब सानाब गारी डेटि कोन्टिम कर्या डेलिन । उ बिचारी खोब रोइलिन उहे राट जबरजस्ती भोज करडेलिन विशाल कलिन । मोर अँखीम से अाँस के लडिया बहे लागल । उ महिन सम्झैटि कलिन, का कर्बो  अस्टे हो इ सब । डाइ बाबनके का पटा माया कना का चिज हो ? चिन्टा ना करो जाउ आब घरे । समय फे ढेर होगैल हुकार बाबा पटा पैहिन टे पिटे लगैम कहल बा ।  टब मै कनु मै का गल्टि कर्ले बटु जे मरहिं पिटहिं माया टे कर्ले बतु । उ फे सच्चा माया....फेन उ कलि विशाल माया पैना किल माया नै हो, गुमैना फे माया हो । हुकार मायाके यात्रा तुहार संग अत्रै रहल हुइ । आब चिन्ता ना लेउ घरे जाउ रात फे हुइलागल उहे फेन साइकल मे बाटो । चिन्टा ना करो लेउ मै जाइतु नै टे महिन फे डाइ बाबा गरैही बाइ । 


तब मै उहाँ से घरे आइगैनु हमार माया अत्रै मे ओरागैल । जिन्गिक यात्रा अनौठो बा बुझे नै सेकजाइट । ओराइल । 





विशाल चौधरी 

कृष्णपुर-४ कंचनपुर, किचाहि 


हाल : मुम्बई 

मोबाईल : 8383952638 / 7738814682

एक टिप्पणी भेजें

0 टिप्पणियाँ